There are a handful of periods of ancient history ignored or treated carelessly in modern historiography. These include the Sakas (Indo-Scythian), Parthians, Kushans, Kidders, and Huns, which span about a thousand years. Traditional literary records have offered such extensive and entertaining accounts of this period’s rajas and maharajas, which are rarely verified by other physical evidence. In truth, there is virtually little mention of actual tribes in historical documents. Yet, the picture seems very different if we look at modern-day archaeological studies conducted on scientific grounds.
It offers evidence of actual tribes with political authority or a presence on the subcontinent. We’re talking about the Indo-Scythians. This time of ancient history is virtually absent from significant historical texts. These were nomadic tribes known as the Sakas in Indian history. They were a nomadic Scythian tribe who moved from Central Asia to South Asia between the mid 2nd century BC and 4th century AD. Modern numismatists and archaeologists have discovered archaeological and numismatic evidence in Jammu and Kashmir.
The Indo-Scythian History
The ancient Sakas were nomadic people, according to ancient Roman and Greek historians such as Arrian and Claudius Ptolemy. Maus, the first Saka monarch in South Asia, came to the throne and established Saka supremacy in Gandhara and the Indus Valley around the first century BC. However, according to historical accounts from the subcontinent, the Indo-Scythians also moved throughout the Indo-Greek kingdom, extending from Kabul and seized current Pakistan and India’s northwestern regions, including Jammu Kashmir.
The invasion of the northern Indian subcontinent by Scythian tribes from Central Asia, known as the Indo-Scythian invasion, had a crucial role in the history of the subcontinent and Jammu-Kashmir. The Indo-Scythian rulers are thought to have travelled up to Sindh and Muthura and stayed there for a very long period, till the time of western satraps. The primary monarchs of this dynasty were Maus, Vonones, Azes, and Azilises.
The history and chronology of the Indo-Scythians have also been studied, mostly through archaeological sources. Nonetheless, the mainstream Kashmiri chronicles remain practically mute concerning these people. Even in recent historical records, there is no mention of these people, even though archaeological and numismatic evidence has been left here.
Hundreds of Saka silver and copper coins have been discovered in Kashmir’s southern and northern regions. The coinage of Indo-Scythian rulers was also discovered during the excavations at Semthan – Bijbehra. Their coins may be found in Jammu and Kashmir’s numismatic collections. Several coins of Azes I, Azilises, and Azes II have been identified in the collections of the SPS museum in Srinagar and private collections in Jammu and Kashmir.
Silver Coinage of Azes
Obverse: King carrying a spear, mounted on a horse, marching right; Greek mythology, Basileos Basileon Megalou / Azou Reverse: Winged Nike standing right, facing left, clutching wreath and palm, legend; Ayasa Maharajasa Rajarajasa Mahatakasa / Maharajasa Rajarajasa Mahatakasa Mahatakasa Mahatakasa Mahatakas
Scythian place names may still exist in several localities in Kashmir. For example, in the Bandipur region, there is a settlement called Ajas, which appears to be a corrupt version of Azes I or Azes II, recognised as one of the Scythian tribe’s legendary monarchs.
Saka Arts: Tile Pavement Signs at Kotebal in Southern Kashmir
Furthermore, there are many terracotta dwellings in the Kashmir valley’s forests and remote abandoned areas where only trial digs have been permitted. The preliminary research conducted at these locations reveals relatively little about these people. These terracotta towns are thought to have been created by nomadic tribes. However, the reason for building such settlements in such abandoned regions has yet to be determined. However, one thing is certain: the people that found these settlements were unquestionably nomadic.
Local scholars have often dated these terracotta sites to the first century AD and attributed them to the Kushan era. However, some of these towns can be dated earlier to the Kushans if systematic excavations along scientific lines occur. Such towns have been discovered on the plateau of Harwan Srinagar’s Zabervan hills. Dardakote, Hoinar, Donipather, and Kotebal forest plateaus in the Lidder valley and Gurvieth in the Budgam area of central Kashmir and other locations. Several academics claim to have discovered Scythian motifs of horse riders on the tile pavements of the terracotta villages of Harwan and Kotebal.
Sakai Arts: Terracotta Pavement Signs at Harwan Srinagar
However, suppose those mentioned above, an ancient Roman historian is considered. In that case, one can easily conclude that the well-developed terracotta settlements on such a hilly and abandoned place were the handy work of Indo-Scythians. They built no cities or towns and instead lived a nomadic life in the forest areas. Almost all of the terracotta towns discovered in Kashmir are situated in deforested regions. The builders of these terracotta villages have not been properly recognised yet. Despite the popular belief that most of these terracotta settlements date from the Kushan era, there is no evidence accessible to researchers to determine who raised these pavements.
These terracotta pavements have been installed in wild regions. As a result, it is possible that Indo-Scythian tribes that used to live in woodlands established these sites and that these sites eventually grew further during the Kushans. Since these towns have been partially excavated, it is envisaged that additional excavations at such locations would provide a fuller image of their founders. Motifs of unknown ethnic groups were discovered on Harwan tiles.
Indo Scythian Coinage
The Indo-Scythian monarchs used the Indo-Greek design for their coinage. Their coins were both bimetallic and multilingual and were silver and copper. The coins are likewise labelled as drachm and tetradrachm (dirham and Chugni dirham) and weigh three grammes for dirham and twelve grammes for Chugni dirham. They preserved the legends of their currency on the Indo-Greek coin design, such as the Greek legend on the obverse and kharoshti on the reverse, with all titles being quite identical.
Although the Scythians fostered Grecian numismatic tendencies, they also made alterations and developed their preferred kinds. One significant modification was the placement of motifs on the obverse of their coins. They abandoned the practice of installing portrait statues of their rulers to display horse riders. Instead, they depicted a ruler riding a horse while wielding an ankus and a spear. They kept the backs of the coins untouched and continued putting Greek and Indian deities on them. They also included South Asian creatures like camels, bulls, and lions in their currency. There have been finds of coins in Afghanistan, Pakistan, northwestern India, and areas of J&K.
Indo- Parthians in Kashmir Valley
According to scarce historical documents, the Parthians had already emerged from Parthia into Bactria region. They also migrated south of the Hindukush and drove the Scythians out of Bactria in 126 BC. After solidifying their Parthian Kingdom of Bactria, they embarked on an invasion of southwest Afghanistan, which they annexed. Gondphares, a Parthian governor, was named ruler of the newly formed province of southwest Afghanistan at the time.
Gondophares
Obverse: King wielding a whip, riding a horse to the right; Greek tale, Reverse: standing figure known as Siva, Legend of Kharoshthi,
Later, Gondphares severed connections with the Parthian kingdom of Bactria and established his sovereignty over the territory. He established a new dynasty known to historians as the Indo-Parthian empire, which he established at the expense of the Indo-Scythian and Indo-Greek empires. Gondphares’ assertion has been interpreted in a kharoshti stone inscription discovered in the Punjab city of Takht-i-bhai, Pakistan. Scholars have interpreted the date on the inscription as 120 BC.
Gondphares has split his realm into two provinces, each with its own ruler. His notable viceroys were Abdagases, Aspavanna, and Zeionses. Archaeological evidence of these Parthian viceroys has been uncovered in several North-West India and Pakistan towns. Although, like the Indo Scythians, the Kashmir chapter of the Indo Parthians has remained undiscovered, and there is very little information on the Indo Parthians in its historical sources. Their numismatic and archaeological evidence has also been discovered in Jammu and Kashmir.
Gondophares Coinage
A cache of Indo-Parthian coins was supposedly discovered somewhere in the Jammu area a few years ago. It held Gondphares coins with the surname of his ruler. Zeionses coins have also been discovered in the northern and southern areas of Kashmir. A few of his coins are displayed at the SPS museum in Srinagar. The Parthian pattern on horseback has also been seen on one of the terracotta tiles discovered in Harwan Srinagar.
Few researchers believe that the Indo-Parthian kingdom stretched from Gandhara to Kashmir, based mostly on archaeological evidence. Aside from numismatic evidence, other localities with Parthian names have been discovered. Various old settlements begin or end with Gound, such as Gound, Goundbal, Goundupur, Goundchhal, Bata Gund, and Bogund. In northern Kashmir, a hamlet still has the corrupt version of the name Gondphares and is pronounced Zandhupharen.
Indo Parthian Coins
The Indo-Parthians followed the Greek and Scythian numismatic traditions in their coinage. They also produced bimetallic and multilingual coins with their themes. However, it appears that silver coins lost their purity and became base metal coinage throughout their time. They also kept minting coins in the same metal without restoring their purity. They created a variety of coins, but their Nike and horseman coins were the most popular. In this currency style, the ruler was shown on horseback, similar to Indo-Scythian coins, and the Greek and Indian deities were depicted in diverse forms on the reverse.
They also created a bust and animal-themed coins. Their bust coins displayed a half-portrait of the ruler, while their bull/camel coins depicted a Bactrian camel and an Indian bull. These coins are also known from a variety of mints. Copper bull/camel type coins are also found in Kashmir and are attributed to King Zeionses. Coins of Indo-Parthian satraps have also been discovered in Jammu and Kashmir and are housed in the state’s numismatic collections. The SPS museum in Srinagar also has a collection of Gondaphares and Zieonses coins.
Who were the Indo-Scythians?
The Indo-Scythians (also known as the Indo-Sakas) were nomadic Iranian people of Scythian ancestry who moved from Central Asia southward into northern and western ancient India between the mid 2nd century BCE and 4th century CE.
Maues/Moga (1st century BC) was the first Saka monarch of India, establishing Saka dominance in Gandhara and the Indus Valley. The Indo-Scythians expanded their dominance across northwestern India, defeating the Indo-Greeks and other local kingdoms. The Kushan Empire, either Kujula Kadphises or Kanishka, appears to have subdued the Indo-Scythians. Nonetheless, the Saka continued to rule as satrapies, constituting the Northern and Western Satraps. After the Satavahana monarch Gautamiputra Satakarni conquered the Indo-Scythians in the 2nd century CE, the Saka kings’ influence began to wane. The final Western Satrap, Rudrasimha III, was defeated by the Gupta emperor Chandragupta II in 395 CE, ending Indo-Scythian authority in the northwestern Indian subcontinent. The invasion of the northern Indian subcontinent by Scythian tribes from Central Asia, known as the Indo-Scythian invasion, had a crucial role in the history of the Indian subcontinent and neighbouring nations.
Depiction of Indo-Scythians
Aside from currency, only a few works of art are known that unmistakably depict the Indo-Scythians. For example, the coins of Azilises show the monarch in a basic, undecorated tunic, whereas Indo-Scythian kings are frequently represented on horseback in armour. Several Gandharan sculptures depict foreigners dressed in soft tunics and wearing the pointed headdress typical of Scythians. They contrast with depictions of Kushan males, who appear to wear thick, stiff tunics and are often shown in a much more basic fashion.
Buner reliefs
Indo-Scythian warriors in military uniform are occasionally shown in Buddhist friezes in Gandharan art (particularly in Buner reliefs). They are pictured wearing large tunics with pants and wielding massive straight swords. In addition, they wear pointed hoods or a Scythian cap. This separates them from the Indo-Parthians, who wore merely a plain fillet over their bushy hair.
Some of them make the Karana mudra against bad spirits with their right hand. Such friezes were employed as embellishments on the pedestals of Buddhist stupas in Gandhara. They are contemporary with other friezes depicting people dressed entirely in Greek garb, implying an intermixing of Indo-Scythians (with military authority) and Indo-Greeks (confined, under Indo-Scythian rule, to civilian life). Another relief depicts the same sort of warriors playing musical instruments and dancing, both common in Gandharan art: Indo-Scythians are frequently depicted as revelling worshippers.
Stone palettes
Numerous stone palettes discovered in Gandhara are good examples of Indo-Scythian art. These hues incorporate Greek and Iranian inspirations and are frequently implemented in a basic, ancient style. Unfortunately, stone palettes have only been discovered in archaeological strata corresponding to Indo-Greek, Indo-Scythian, and Indo-Parthian dominance and are essentially unknown in Mauryan or Kushan layers before or following.
These palettes frequently depict people in Greek dress in mythological scenes, a few in Parthian dress, fewer in Indo-Scythian dress and even fewer in Indo-Scythian dress. A palette discovered in Sirkap and currently on display at the New Delhi Museum depicts a winged Indo-Scythian horseman riding a winged deer and being attacked by a lion.
Conclusion
The Indo-Sycthians were an influential Indo-European nomadic tribe that migrated huge parts to establish their presence and play a significant role in world history and Asian history. Migration between the 4th and 2nd millennia BC took them worldwide. It was most notably to Europe and the Eastern Mediterranean, Iran, India, and even Han dynasty China.
Roma zijn Turken stammen af van Iskit/Sakha Scythian ,Hunnen White Huna ,Sevta Huna .Alchons Turken.Dat ze naar Europa kunnen komen is mede door Mongoolse Invasie naar Europa hebben Roma’s gediend in het leger van Timur Mongolian Tataren .
Kortom ze zijn beland in het slavernij door eeuwen heen op alle grondgebieden hierna te beginnen bij Wallachie Roemenië /Transilvanië tot Europese grondgebieden Bohemen,Silezïe,Habsburgse Rijk dat omvatte huidige Duitsland en het Oostenrijkse Nederlanden Oostenrijkse monarchie Het huis Habsburg Het Oostenrijks-Habsburgse keizerrijk .
1222, 1236-1242 Mongoolse invasie van Europa:1241 invasie van Polen en Bohemen 1241 Slag bij Legnica
1241 invasie van Hongarije
1241 Slag bij Mohi
1241 invasie van Oostenrijk en Noordoost-Italië
1241-1242 invasie van Kroatië
1242 invasie van Servië en Bulgarije
1240-1241 invasie van Tibet
1241-1244 invasie van Anatolië
1244-1265 invasie van Dali Kingdom
1251-1259 invasie van Perzië, Syrië en Mesopotamië
1253-1256 invasie van Yunnan
1253–1256 Mongoolse campagne tegen de Nizaris
1257, 1284, 1287 invasies van Vietnam
1258 invasie van Bagdad
1258-1260 invasie van Halych-Wolhynië, Litouwen en Polen
Plundering van Sandomierz
1260 Slag bij Ain Jalut
1260 Mongoolse aanval op Syrië
1264-1265 aanval op Bulgarije en Thracië
1264–1308 invasie van het eiland Sakhalin
1271 inval in Syrië
1274, 1281 invasies van Japan
1274 aanval op Bulgarije
1275, 1277 invallen tegen Litouwen
1277 slag bij Abulustayn
1277 invasie van Myanmar
1281 invasie van Syrië
1284-1285 invasie van Hongarije
1285 aanval op Bulgarije
1283 invasie van het Khmer-rijk
1287 invasie van Myanmar
1287-1288 invasie van Polen
1293 invasie van Java
1299 invasie van Syrië
1300 Mongoolse invasie van Myanmar
1300 Mongoolse invasie van Syrië
1303 Invasie van Syrië
1307 Mongoolse invasie van Gilan
1312 Mongoolse invasie van Syrië
1324, 1337 Tataarse invallen in Thracië
1337, 1340 Roetheens-Tataarse invallen tegen Polen
Aldeze Mongoolse Invasies hebben de Roma naar deze landen gebracht uiteindelijk vanuit Europa zijn ze na Afschaffing slavernij in 1863 ze rondreisden.
Roma’s zijn ook door Transatlantisch driehoekshandel slavernij Roma werden op slavenschepen gezet 1600-1800.Van 14e eeuw eerst door Portugezen in India 1498 Vasco da Gama Calicut .Goa was eeuwenlang, van 1510 tot 1961, een kolonie van Portugal .Christoffel Columbus heeft een aantal Roma aan boord als hij in 1498 zijn derde reis naar West-Indië maakt. Ze moeten als slaven in de mijnen in de Nieuwe Wereld gaan werken,De volgende 300 jaar sturen Engeland, Spanje en Portugal duizenden Roma de Atlantische Oceaan over. In Amerika moeten ze zwoegen op suikerrietplantages en katoenvelden.
Er wonen nog nakomelingen van de Romaslaven in Virginia, Louisiana, Brazilië, Cuba en op andere Caribische eilanden.Goa was eeuwenlang, van 1510 tot 1961, een kolonie van Portugal .Ook Nederlanders hebben Voc opgericht en er was Pruisische East Indian Compagnie,Noorse Zweedse Compagnie,Briste East Indian compagnie enz.
De invloed van de Victoriaanse literatuur:Het Victoriaanse tijdperk ontleent zijn naam aan koningin Victoria , die regeerde tussen 1837-1901 heeft invloed gehad op de verkettering en vervolging van Roma’s wereldwijd.
Er was geen India vóór 1947 Het Britse tweedelingspolitiek heeft gezocrgt voor onrust in India waardoor het land in twee is opgesplitst India voorheen Hindoestan genaamd en Pakistan .Pakistan omvat de Indus Sind.De Gujjar Rajasthan vallen in India.Het woord ‘India’ verwees traditioneel naar de Indus-rivier die
geheel en al binnen het grondgebied van het huidige Pakistan stroomt.De Sindu / Indus-beschaving is ook ontstaan en breidde zich alleen uit binnen de grenzen van Pakistan vandaag, terwijl India meestal een beschaving had genaamd Ganges (Ganga-beschaving).
Er was geen hindoeïsme maar brahminisme dat eeuwen heeft overleefd sinds de Ariërs hier voor het eerst arriveerden.
Indra, Agni, Soma, de Ashvins, Varuna, de Rudras, Mitra.
Pakistaanse etnische groepen zijn verdeeld in twee grote sekten:-
Indo-Arische = Harappans + Ariërs
Indo-Iraans = Avestan-Iraniërs
schriftelijke bronnen en archeologische vondsten met betrekking tot de Scythische geschiedenis en cultuur blijkt dat hun eerste thuisland de Turken waren.
Door studies is vastgesteld dat spijkerschriftteksten het prototype zijn van het runenschrift van Köktürk. Met name de inscripties in de Esik/Isık/Isıg Kurgan worden beschouwd als de prototypen van de Köktürk-inscripties.
Herodotus meldt dat Scythen/Sakas dronken door hun bloed met wijn te mengen tijdens de eed – ceremonies houden. De traditie van het sluiten van een verdrag door het bloed van twee mensen te mengen is tot op de dag van vandaag in alle historische perioden en alle Turkse groepen in praktijk gebracht. Het concept van bloedbroederschap is ook tot op de dag van vandaag gedragen, afhankelijk van dit geloof.
Ik begrijp de vervormingen van Europa, dat geen grenzen kent, in conservatisme en misschien wel het belangrijkste in “Turcofobie”, maar de “schreeuwende” Scythen, Turkse zonen van Turken, zijn Pre-Turken, en ik begrijp de “Indo -Europese” taal en Perzische cultuur. Het is op zijn zachtst gezegd een schande dat hij een “Iraanse” stam aanvaardt die erin leeft.. Turken zetten hun tradities voort na de islam. In Centraal-Azië en Anatolië zijn de meest opvallende voorbeelden van pre-Ottomaanse Turkse kunst monumenten, graven, koergans en koepels.Scythen en een ontkende
Iraanse realiteit? Het feit dat de Scythen een Proto-Turkse gemeenschap zijn, waarover voortdurend wordt gedebatteerd over de vraag of ze Turaniërs zijn en hoewel de gegevens over dit debat zijn dat ze “Turanieten” zijn, wordt de waarheid door sommige kringen verborgen gehouden.
Zelfs de DNA-marker R1a, de Scythische-Saka en zelfs Hun, de opvolger van de Kurgan-cultuurmarker van de Andronovo-cultuur, wordt door deze groepen zeer krachtig uitgeroepen tot een “Proto-Indo-Europese” marker en zelfs een “Slavisch” gen.
Ik zal opdragen dat ze Proto-Turken zijn voor de voorouders en/of vooroudergesprekken van de Scythen, die kunnen worden begrepen door iedereen die “een beetje” werkt en vrij is van obsessies, hoewel ze fluisteren, omdat een afstammeling van de Scythen, de voorouders van de Turken, Chingis is de Mongools wiens naam niet kan worden gelezen zonder de clans in de regio te verenigen. Helaas zijn er veel Turken die geloven (laten we zeggen geneigd te geloven) degenen die de voorouders van Hongaren verklaren, wiens andere kleinkinderen zijn Hongaren, zoals Finnen, en degenen die blindelings de bevooroordeelde en zelfs bevooroordeelde beweringen uit de 19e eeuw onthouden die niet als wetenschappelijk kunnen worden beschouwd!
Arische invasietheorie
Bij het vertalen van de heilige Indiase teksten van de Rig Veda in de jaren 1840 ontdekte de Duitse taalkundige Friedrich Max Muller wat volgens hem het bewijs was van een oude invasie van India door hindoe-brahmanen, een groep die hij ‘de Arya’ noemde. In zijn latere werken merkte Muller op dat hij dacht dat Aryan eerder een taalkundige dan een raciale categorie was. Desalniettemin gebruikten geleerden Mullers invasietheorie om hun eigen visies op raciale verovering door Zuid-Azië en de Indische Oceaan voor te stellen .
Ariërs:Duitsland ontwikkelde een speciale band met Iran toen Hitler aan de macht kwam .De Nazi’s zagen iraniër de oorspronkelijke Ariërs.In die tijd veranderde het land zijn naam van ”Parsi’Perzië naar Iran in 1935 dat het ”land van Ariërs betekent.Hoezo Ariërs? Het woord Ariër besond al vóór het land Iran de naam kreeg .Het woord Aryan bestond al vóór Iran..D reden van Duitsland was dat het niet wilde dat Iran in handen van communistisch viel.Het werk van Gobin Au Chamberlain en de claim van de Arische invasie zou in 19e en 20 e eeuw door de Britten worden omarmd pm hun controle over India te rechtvaardigen,aangezien zij de ”Ariërs” waren en de superieur ras.die cultuur naar het land brachten.Deze visie werd aangemoedigd en gepopulariseerd door het werk van de Britse archeoloog Sir Mortimer Wheeler(1890-1979)die de oude steden opgroef en beweerde dat zijn vondsten de Arische Invasie theorie van Max Muller Filoloog(1823-1900)ondersteunde.
Oorspronkelijke Ariërs zijn niet de Iraniërs zoals overal op internet Wikipedia circuleert ,de oorspronkelijke Ariërs zijn de Scythian Iskit Sakha dit zijn de voorouders van de Turken ,proto Turken .die hierna genoemd White Huns Huna Sveta Huna ,Alchons etc.Het Europese wetenschap negeert dit in opdracht van het catholocisme kerken ,want de Ariërs mogen niet toegeschreven worden aan de Turken .Dit er bewijzen zijn in Kurgans Rusland waar heden nog steeds de Turkse oorsprong Scythian Scythen Iskit Sakha Turken wonen in Yakutistan,Yakuth Turken.
Europese en Amerikaanse wetenschappers zijn leugenaars en op Wikipedia schrijven ze ten onrechte ARIËRS toe aan iran!Zo wordt ook geschiedenis van de Roma vervalst door valse Europese Amerikaanse slavenhandelaren en wetenschappers.
Niet India maar Turkije is de Thuisland van de Roma ‘s gezien de lijn van Roma’s zijn gewoon Turken waren Alchons Sveta Huna ook Halaclar Khalaj.Tegen de 11 eeuw met migratie van de Seltjoeken vestigden de Khalaji =Witte Hunnen Sveta Hunazich in Centraal Azië Iran,Noord Azerbeidjan en Anatolië.Witte Hunnen Sveta huna Turken waren géén Moslim .Tijdens de Ghaznavid periode verhuizen deze Khalaji-=Sveta Huna White Huns ofwel de Alchons Turken richting West en Zuid totdat ze Iran Bereiken,een aanzienlijk volk van de Khalaji bleef in Afganistan tot de Mongoolse Invasie.Khalaji stammen onder de Turkic confederaties 9e eeuw-13e eeuw migreerden naar het westen en trokken naar West Iran ,Noordelijk Azerbeidjan en Anatolië.Khalaji ceremonies Huwelijksceremonie ”brood Flag” komt ook voor bij Roma en in oud Turkse bruiloften .Roma zijn genetisch géén India die zijn Turks van 24 Oghuz Tribes Kypchaks/Tataren/Khazaren.Alchons Sveta Huna Eftalide,Indo Scytisch Saka dus proto Turks genetisch van de Yafes lijn.Turken zijn van oudsher Nomadenvolk geweest. Noordelijke Satrapen Saka heersers over ( Punjab Mathura ) Westelijke Satrapen Gujarat,Malva,Sanasthica,Maharashtra, Rajustan,Madhya ,Pradesh)(Satavahana=Andhra)Saka heersers in regio’s verklaard dat de Sveta Huna Alchon’s Turken voorouders zijn van de Roma.,Er is Archeologisch bewijs verband tussen Steppe Kazachse Steppen Materiële cultuur van Midden tot late Bronstijd en de Vroege Vedische Cultuur in India.Dat Roma’s ”ijzer Smeden ”waren is ook een van de Proto Turken kundigen waren gelijkenis waar de Roma het van hebben .En niet in India van zichzelf.Scythen(proto Turken) waren ook Smeden Turken ontgonnen en smolten ijzer/koper en Goud
begin 6e eeuw waren Turken bekend als Smeden”Blacksmiths”,Proto Turken Saka Scytische rijken die in Centraal Azië vanuit de Altaï rondom richting India Afghanistan uitbreidde en vandaar uit zijn deze proto Turken Alchons Sveta HUNA ,Khazaren .
Het DNA van Roma mensen is allang misbruikt door wetenschappers .Hetzelfde geldt dus ook voor het geschiedenis en hen etniciteit die aan deze groep Roma’s wordt toegeschreven!
Turkse uitbreidingen richting de Eu vallen samen met de Roma naar Eu!
Er was een raciale vermenging in India na de Huna-invasie en dit was een van de meest significante effecten.
Verschillende stammen kwamen India binnen via Noordwest, net als de Centraal-Aziatische stammen, van wie sommigen in Noord-India bleven en sommigen verder naar het zuiden en het westen trokken.
Voor het eerst maakte de Indiase cultuur kennis met de krijgscultuur van de Hunas.
Veel beroemde historici zoals AMT Jackson, Buhler, Hornle, VA Smith en William oplichter beschouwen de Gurjaras als van Huna-stam. De manier waarop inscripties en literatuurgegevens de Gurjaras vaak met de Huna’s verbinden, suggereert dat de twee rassen nauw met elkaar verbonden waren. Er zijn bewijzen dat de Gurjaras oorspronkelijk een horde pastorale nomaden waren uit de Centraal-Azië wiens vele clans Huna-oorsprong hebben.
Het is een bekend feit dat zigeuners India toejuichen als hun land van herkomst op hun Indiase afkomst en hun nauwe verwantschap met de Jats , Rajputs en Khatris van Noordwest-India.De Jats en Rajputs Huna zijn.Het woord Gujjar is afgeleid van Khazar en Jat van Gatae die rond de Kaspische Zee woonden en naar het noordwesten van Zuid-Azië migreerden.Todd wijst Scythische oorsprong toe aan de Rajputs. Scythen kwamen in Zuid-Azië bekend te staan als Sakas en gingen op in de hindoeïstische kudde als Kshatriyas. Sakas, Yavannas (Grieks-Bactriërs), Pallavas (Parthen) werden uiteindelijk Kshatriyas. Het is bekend dat de Hunnen werden beschouwd als een van de 36 clans van Rajputs. Echter, behalve de Hunnen, hadden alle anderen het boeddhisme geadopteerd vermengd met hun religies (zoals Saka-zonaanbidding).
Wat de Gujjars betreft afstammen van een Centraal-Aziatisch Turks volk genaamd Kazars. Sinds de stam migreerde van de Kaspische Zee, die Bahr-e-Khizar wordt genoemd, werd het Khizar, Guzar, Gurjar, Gurjara of Gujjar genoemd. De naam Hazara werd door deze Guzara-stammen aan het district gegeven. De naam Gujjar is, volgens een andere versie, afgeleid van de woorden ‘Gau’ en ‘Char’, wat grazers betekent.De Jats bewoonden in de oudheid de hele vallei van de Indus .Khazaren waren een van de 24 Turkish Tribes die Khazaren Khaganate oprichtten.
In de loop van de tijd gingen de leidende groepen Hunnen op in de hindoeïstische kudde als Kshatrya’s, terwijl Jats, die de afstammelingen waren van de overgebleven groepen Hunnen, een lagere lagen van de samenleving bezetten. Maar de huidige Jats en Rajputs omvatten ook de afstammelingen van de Sakas.
Gemeenschappelijke familienaam van Hunas en de naam van Gurjara koning Alkhana- VolgensE. Rtveladze, de naam van de koninklijke familie van Hunas was Alkhon. Humbach stelt voor dat de lezing van deze naam “Alkhan” zou moeten zijn. Alkhan was ook de naam van een Gujar-koning van Punjab Gujrat aan het einde van de negende eeuw, die wordt vermeld in Kalhan’ Rajtarangini.
Samengevat :Sinti en Roma zijn niet hetzelfde volk ,Sinti waren al in Europa doordat deze slaven waren van de Transatlantische driehoek zij als Slaven waren ,de Roma integenstelling van Turkse afkomst een van 24 Oghuz Turken stammen zijn Alchons-Huna Sveta Huna/ Khazaren /Tataren/Khalaj/Kypchak/Kuman/
Sommige etymologen herleiden termen als Cigany (Hongaars), Cygan (Pools), Tsigganoi (modern Grieks) en Zigeuner (Duits) van een term die ‘arm’ betekent in Kipchak (een Turkse taal)!Roma’s zijn Turken en geen India en zijn genetisch Proto Turken Saka Scytisch verwant en komen van de Yaves Lijn!
Dit is de waarheid van Roma!Turkije is het land van de Roma zij zijn 24 Turkish tribes Saka Skytisch Turken verwant.
Door de migratie van Arische stammen naar Perzië, Mesopotamië en Anatolië werd de taal ook meegenomen.
De Taal van de Roma verklaard dat de Turkse taal ,Oorsprong Indo-Europese taalfamilie, waar het Nederlands deel van uitmaakt, ligt in Anatolië.!Anders dan de naam doet verwachten leefden de oudste sprekers van het Indo-Arisch niet in India, maar verder in het noordwesten. Centraal-Azië (Andronovocultuur, 2.300-1000 v.Chr.) of zelfs de Pontisch-Kaspische Steppe kunnen zijn.!
Europeanen hebben deze Turkse volkeren Roma’s over Sinti Slaven gemaakt en als zigeuner bestempeld,dit waren zij niet toen ze vanuit de Steppen Zuid Siberië als Nomadenvolk trokken via Centraal Azië naar Zuid Azië Noordelijke Westelijke satrapen India.De traditie cultuur van de Roma komt overeen met het oude Turkse volkeren en niet met India.
Proto Turken Saka Skytisch waren geen Moslim TURKIJE is later tot islam over gegaan ze waren Tengrism geloof Turken vuur, water en lucht heilig vonden en in stromend water baden en in die geloof komen veel overeen met tradities van Roma’s huwelijken en hen cultuur .Sveta Huna Hephthalites /Xionieten waren ook geen moslim.
Het oude geloof Tengrism bevat elementen van de Roma’s die ze heden in hen tradities voortzetten zoals de stromend water baden Watercultus, vooral pre-islamitisch Turks
Het neemt een belangrijke plaats in tussen de voorwerpen die de gemeenschappen aan heiligheid toeschrijven.
Turken hebben een speciale interesse in waterbronnen zoals rivieren, meren, zeeën, beken, moerassen, beken en beken.
geloofden dat ze krachten hadden en dat ze een geest bevatten,
ze zegenden hen. Dit geloof werd door de Turken overgenomen na de Oud-Turkse religie.
In andere religies zoals de islam, het christendom, het jodendom, het boeddhisme, het manicheïsme
is blijven bestaan.De religieuze overtuigingen van de oude Turken, gevormd op basis van de steppecultuur,
geloof in de kracht van de goden, de cultus van voorouders en het geloof in de Hemelgod.Het geloof in de natuurkrachten neemt een bijzondere plaats in in de oude Turkse religie. In de Orkhon-inscripties, die de belangrijkste gegevens over dit onderwerp bevatten, hebben Turken geografische kenmerken zoals grond, water, bomen en bossen genoemd door heiligheid toe te kennen ,Sinds de Hunnen brachten ze offers aan de geest van hun voorouders als blijk van respect voor de voorouders,.Respect voor water en het niet vervuilen de heiligheid die aan water wordt toegeschreven, maakte het mogelijk om het alleen met bepaalde regels en ceremonies te gebruiken .Oghuz oude Turken waren bang dat de ziel van de overledene weer naar het huis zou terugkeren. Ze geloofden dat de geest die naar huis terugkeerde, herkende wat hij zag, maar dat het voor iedereen onzichtbaar was.Dit is ook bij de Roma’s zelfde.
Er zijn meer overeenkomsten Roma en Turken dan Roma met Sinti en India.
Het Tengrism oude geloof van de Turken dat door Turkse voorouders Scythian Sakha heeft in Vedische cultuur het Sakha Kalender van India gebracht dus ook het Hindoe boedistisch geloof .
De sociale gewoonten van de Rajputs, Jats en Gujarati’s komen overeen met die van hun Scythische voorouders:
“Hun [Jat] gewoonten bevestigden de traditie van hun Scythische oorsprong.” [ Tod.II.138 ]
De religie van de Scythen was zonneaanbidding in al zijn vormen; de Rajput is dus niet verrassend een zonaanbidder. Daarom worden ze in de Sanskritische en Prakritische traditie aangeduid als ‘Saura’s’ (aanhangers van Surya). Het schiereiland Saurashtra in Gujarat is inderdaad vernoemd naar de Scythische zonnegod:
“de overblijfselen van talrijke tempels voor dit grootse object van Scythische hulde [de zon] zijn nog steeds verspreid over het schiereiland te vinden; vandaar zijn naam, ‘Saurashtra’, het land van de Saura’s, of zonaanbidders; de Surostrene of Syrastrene van oude geografen; zijn bewoners, de Suros van Strabo.”
Inderdaad, de voorouders van de koninklijke families van Rajput beweren met trots afstammelingen van de zon te zijn: “De kinderen van Bapa [een van de Gehlote-voorouders] werden ‘Agni-upasi Sudrya-vamsi’ of door de zon geboren vuuraanbidders genoemd.” [ Met.191 ].
De architectuur van de Rajputs is beslist Scythisch. Overal in de Sakasthan-kernregio’s Rajputana en Gujarat vindt men zelfs vandaag nog talrijke grafheuvels, offerpilaren en begrafenissen die doen denken aan Centraal-Azië.
Scythen
De belangrijkste heerser is “Alpertunga”. Zij zijn de eigenaren van de Alpertunga en Şu epics. Firdevsi noemde Alpertunga als Efrasiyap in zijn werk genaamd Şehname. De Alpertunga Epic vertelde de Scythische en Perzische oorlogen.
Het werd gesticht door de nomadische Turkse gemeenschappen van Centraal-Aziatische afkomst. Ze domineerden de Krim, de Kaukasus en de Kaspische geografie. Ze worstelden met Cimmeriërs, Assyriërs, Perzen en Urartiërs. De belangrijkste kenmerken van de Scythen zijn:
Ze hebben Üzengi gevonden.
Er zijn vrouwelijke heersers genaamd Tomris.
“Amazon Women” leefde een tijdje onder de heerschappij van de Scythen.
Ze werden ontwikkeld in goudverwerking: ze werden “Juweliers van de Steppe” genoemd.
Ze mummificeerden en begroeven hun doden in kurgans. Ze namen de overtuigingen van Sky God en het sjamanisme over.
Ze gebruikten de tent van vilt door deze op een vierwielige auto te plaatsen. Hun economie is gebaseerd op veeteelt. Ze dronken kumiss door yoghurt en kwark te maken.
Ze namen de “dierlijke stijl” in de kunst over.
De huidige Yakut-Turken stammen af van Scythen.
Het werd gesticht door de nomadische Turkse gemeenschappen van Centraal-Aziatische afkomst. Ze domineerden de Krim, de Kaukasus en de Kaspische geografie. Ze worstelden met Cimmeriërs, Assyriërs, Perzen en Urartiërs. De belangrijkste kenmerken van de Scythen zijn:
Ze hebben Üzengi gevonden.
Er zijn vrouwelijke heersers genaamd Tomris.
“Amazon Women” leefde een tijdje onder de heerschappij van de Scythen.
Ze werden ontwikkeld in goudverwerking: ze werden “Juweliers van de Steppe” genoemd.
Ze mummificeerden en begroeven hun doden in kurgans. Ze namen de overtuigingen van Sky God en het sjamanisme over.
Ze gebruikten de tent van vilt door deze op een vierwielige auto te plaatsen. Hun economie is gebaseerd op veeteelt. Ze dronken kumiss door yoghurt en kwark te maken.
Ze namen de “dierlijke stijl” in de kunst over.
De huidige Yakut-Turken stammen af van Scythen.
DE GESCHIEDENIS VAN HET SKYTIAN SAKA RIJK
Het eerste Turan- rijk in de geschiedenis waren de Scythen. De cultuur van sterke drank, de cultuur van gezworen bloedbroederschap gecreëerd met het bloed dat ze in de wijn hebben gegoten die ze drinken, de Scythen die zeer geavanceerde medische en medische kennis van het sjamanisme hebben; Ze redden Griekenland van een epidemie in de 6e eeuw voor Christus.
De Scythen hadden ook aparte ceremonies voor de eed. Het was een veel voorkomende vorm van ceremonie om bloedbroeders te worden, vooral door het bloed te drinken dat ze in de wijn schonken. Het mengen en drinken van bloed is het vroegste voorbeeld van juridische overeenkomsten en eden van bloedtrouw. Veel artefacten met betrekking tot deze ceremonie werden gevonden in Koergans in Zuid-Rusland. Twee Scythen, om elkaar heen gewikkeld op een ander gouden reliëf gevonden in Kuloba, drinken de heilige bloeddrank uit een enkel vat. Het werd ook gevonden op gouden platen in andere kurgans. De gewoonte om te drinken was heel gewoon onder de Scythen,
KENMERKEN VAN DE SCYCTHES
Meth, een heerlijke drank gemaakt van kumiss en honing, die werd gezien in Centraal-Aziatische Turken, was een van de meest gebruikte dranksoorten. Daarnaast kwam er wijn naar Scythia met de vestiging van Griekse kolonies in de Zwarte Zee. De Scythen dronken graag sterke wijnen zonder water toe te voegen. Zonder maat wijn drinken werd in de Grieken “Scythisch” drinken genoemd. De Scythen, die in het sjamanistische geloof geloofden, geloofden dat de goden offers wilden, en offerden vaak enkele zieke dieren.
Begrafenisceremonie van de Scythen
De Scythen hadden speciale ceremonies voor de doden en er werden aparte begrafenissen gehouden voor koningen. Vijftig van de dienaren van de koning werden speciaal voor de koning gekozen en gewurgd. Er is ook waargenomen dat deze ceremonies soms een jaar duurden.
RELIGIE VAN DE Scythen
Normaal gesproken duurde een begrafenis veertig dagen en werd de overledene één dag naar de huizen van al zijn vrienden gebracht, waarna hij werd begraven. (De traditie van de doden is 40….) De mummificatie van de doden was een andere traditie die we zagen bij de Scythen. De weigering van de oude Turken om om te komen had ook gevolgen voor de Scythen en de doden werden gebalsemd.
GEZONDHEIDSWETENSCHAP IN SYSTEEM
Scythische artsen keken naar het lindeblad en voorspelden de toekomst van een ziekte. Op deze manier, die in zekere zin waarzeggerij kan worden genoemd, probeerden ze de toestand van de patiënt te bepalen en dienovereenkomstig te verbeteren. De medische methoden die ze voor zichzelf ontwikkelden, werden veel gebruikt onder de mensen. Volksgeneeskunde was heel gewoon in de Scythische samenleving. Het is bekend dat de eerste farmacologen van de wereld sjamanen/Kams waren.
Hippocrates beschrijft de Scythen en hun beschaving als volgt in zijn geschriften: De Scythen rijden heel goed op paarden en zijn een krijgersnatie. Scythische vrouwen rijden ook paard en gebruiken bogen en pijlen. Ze vechten zolang ze blijven en trouwen pas als ze drie vijandelijke soldaten hebben gedood. Een meisje zal nooit meer paard rijden of een geweer gebruiken nadat ze een man heeft ontmoet. Vrouwen hebben geen juiste borsten, want toen meisjes nog kinderen waren, vernietigden ze dit deel van hun lichaam door een koperen stuk gereedschap te verhitten dat voor het werk was voorbereid. Nadat de rechterborst op deze manier is verbrand, kan deze niet groeien en gaat alle kracht van het lichaam in de latere ontwikkeling naar de rechterschouder en -arm. (Zie: Amazon Woman-standbeeld in Samsun-Bafra).
Hippocrates beschrijft de Scythen en hun beschaving als volgt in zijn geschriften: De Scythen rijden heel goed op paarden en zijn een krijgersnatie. Scythische vrouwen rijden ook paard en gebruiken bogen en pijlen. Ze vechten zolang ze blijven en trouwen pas als ze drie vijandelijke soldaten hebben gedood. Een meisje zal nooit meer paard rijden of een geweer gebruiken nadat ze een man heeft ontmoet. Vrouwen hebben geen juiste borsten, want toen meisjes nog kinderen waren, vernietigden ze dit deel van hun lichaam door een koperen stuk gereedschap te verhitten dat voor het werk was voorbereid. Nadat de rechterborst op deze manier is verbrand, kan deze niet groeien en gaat alle kracht van het lichaam in de latere ontwikkeling naar de rechterschouder en -arm. (Zie: Amazon Woman-standbeeld in Samsun-Bafra)
DE LEVENSSTIJL VAN DE Scythen VOLGENS HIPOCRATE
Volgens Gene Hippocrates leefden de Scythen meestal aan het water, in vierwielige strijdwagens. Auto’s werden gemaakt als een huis bedekt met vilt. Twee paar ossen, sommigen van hen drie paar ossen, trokken enkele van deze wagens, waar regen en wind niet binnenkwamen. Ze leefden afhankelijk van het grazen van dieren, en als het gras op de ene plek uitgeput was, migreerden ze naar andere plaatsen.
Griekse historici, die de hoge Scythische beschaving overnamen, schreven dat ze de meest geavanceerde kennis van hun tijd hadden; Westerse historici negeerden, onder invloed van het christendom, deze beschaving vanwege de Centraal-Aziatische oorsprong van de Scythen en beweerden dat de beschaving in Griekenland was geboren. De Griekse beschaving werd echter gevormd onder invloed van Scythen en de Scythische Turken brachten hier het licht van de beschaving. (Zie: Three Horrors Philosopher in Ancient Greece) Deze medic Turken hebben Griekenland van uitsterven gered. De gebeurtenis is in de 6e eeuw.
Nogmaals, uit de informatie die door de oude Griekse historici is gegeven, kan een algemeen idee worden verkregen over de geneeskunde en geneeskundestudies in Scythia. Hippocrates, beschouwd als de grootste arts aller tijden, leefde lange tijd onder de Scythen. De geschriften van Hippocrates geven interessante informatie over de Scythen. De oude Grieken erkenden het Scythische land na de Trojaanse oorlogen, en nadat ze nieuwe kolonies in de Zwarte Zee begonnen te stichten, kwamen ze Scythië binnen en smeedden nauwe betrekkingen met dit Anatolische volk.
De Grieken ontwikkelden relaties met de Scythen, niet alleen in economisch opzicht, maar ook op elk gebied. Het feit dat de moeder van de Scythische arts en filosoof Anaharsis Grieks was en de grootmoeder van de bekende Griekse redenaar Demosthen Scythisch was, toont ook het bestaan van verwantschapsrelaties tussen deze twee naties aan.
Het Scythische-Saka-rijk is buitengewoon interessant omdat het laat zien dat de Turken in de oudste eeuwen van de geschiedenis via de noordelijke route naar zowel Anatolië als Europa kwamen. (Er zijn ook Scythen/Saka’s onder de verborgen oude Anatolische volkeren) Zoals westerse historici beweren, kwamen de Turken niet voor het eerst met de Ottomanen naar Europa, integendeel, ze werden Europeanen in de oudste tijden via de Scythen. In dit opzicht zijn Turken zowel een Aziatische als een Europese natie. Atatürk, die dit feit heel goed begreep, hechtte in zijn historische studies veel belang aan zowel de Scythen als de Hettieten en Sumeriërs. Turken kwamen en vestigden zich voor het eerst in Anatolië via de Kaukasus tijdens de Scythische periode. En heel Anatolië stond tot 625 voor Christus onder Scythische heerschappij, zegt historicus Herodotus.
Hoewel sommige historici onze geschiedenis beginnen bij de Hunnen, is het nu noodzakelijk om de Scythen op de eerste plaats te zetten.
1. Scythisch-Saka-rijk
2. Groot Hun-rijk
3. Westelijk Hun-rijk
4. Akhun-rijk
5. Gokturk-rijk
6. Avar-rijk
7. Khazar-rijk
8. Oeigoerse staat
9. Karachanid-staat
10. Staat van de Ghaznavids
11. Groot Seltsjoekenrijk
12. Anatolische Seltsjoekse staat
13. Staat Khwarazmshahs
14. Timurid rijk
15. Gouden Horde-rijk 1
6. Staat Karakoyunlu
17. Akkoyunlu-staat
18. Mughal-rijk
19. Ottomaanse Rijk
20. Republiek Azerbeidzjan
21. Republiek West-Thracië
22. Republiek Hatay
23. Republiek Turkije
24. Turkse Republiek Noord-Cyprus
25. Autonome staat Yakutia
26. Autonome staat Khakassia
27. Autonome staat Tuva
De Turken veranderden alle alfabetten die ze gebruikten volgens de kenmerken van de Turkse taal, dus noemden ze veel alfabetten het Turkse alfabet:
Lijst van alfabetten die door Turken worden gebruikt:
1. Turkse Tamga (alfabet)
1 A. Talas Tamga-alfabet
1.B. Altaj Tamga-alfabet
1.C. Yenisei Tamga-alfabet
1.D. Orkhon Tamga-alfabet
1.e. Oeigoerse Tamga-alfabet
2. Het Hebreeuwse alfabet
3. Arabisch alfabet
4. Syrisch alfabet
5. Oeigoers alfabet en Sogdisch alfabet
6. Manisch alfabet
7. Brahmi-alfabet en
8. Tibetaans alfabet
9. Grieks alfabet
10. Cyrillisch alfabet
11. Latijns alfabet
12. Armeens alfabet
Tijdens de Oeigoerse khanate-periode gebruikten Oeigoeren die behoren tot de Burhan (boeddhistische) religie en de Oeigoeren van de Mani-religie Sogdisch alfabet, Oeigoers alfabet, Brahmi-alfabet en Tibetaans alfabet.
De Oeigoeren van de Karakhanid Khanate, Genghis Khanate en Timurid Khanate gebruikten het Oeigoerse alfabet. Zelfs in de tijd van Mehmet de Veroveraar werd een Turkse brief geschreven met een Oeigoers alfabet.
Er zijn mensen die het Mongoolse alfabet gebruiken om het Oeigoerse (Sogdische) alfabet in het Mongools te schrijven. De oorsprong van het Mongoolse alfabet is het Oeigoerse alfabet en het Sogdische alfabet. Mongolen in Mongolië, Buryats in Rusland, Buruatistan en Mongolen in Binnen-Mongolië, maar nu gebruiken ze over het algemeen het Cyrillische alfabet.Alfabetten met religieuze invloed zijn:
Alleen leden van het Kök Tengri-geloof gebruikten het Turkse Tamga-alfabet. Toen het boerhanisme (boeddhisme) zich onder de Turken verspreidde, schakelden we over op het Oeigoerse alfabet.egenen die zich tot de manicheïsche religie bekeerden, schakelden over op het manicheïsche alfabet. Toen de islam zich verspreidde, schakelden we over op het Arabische alfabet.Vandaag, degenen die het Cyrillische alfabet gebruiken om Turks te schrijven:
In Rusland: Tataren, Bashkirs, Chuvashs, Kumuks, Nogais, Balkars, Karachays, Kaukasische Turkmenen, Karapakaks, Karakalpaks, Krim-Tatars, Krymchaks, Karaims, Urums, Gagauzs, Altai, Khakas, Tuva, Karagash (Tofas), Shor, Siberia Tataren , Sakha (Yakut), Dolgan. Azerbeidzjan, Kazachstan, Turkmenistan, Oezbekistan en Kirgizië.
De Turken waren zulke uitstekende ruiters dat de oude Chinezen hen ‘paardenbarbaren’ noemden.
Op basis van opgravingen en stele-observaties in Mongolië, zeggen archeologen dat vroege Turken zich kleedden in kleding van zijde, wol en dierenhuid; mannen droegen dolken in hun riemen en oorbellen in beide oren; en zowel mannen als vrouwen vlechten hun haar.
Deze oude Turken kweekten gierst, leefden in vilten yurts zoals Mongoolse nomaden tegenwoordig, en aanbaden een vruchtbaarheidsgodin, een god van de onderwereld en hun Turkse voorouders. Ze maakten zwaarden en speren van ijzer en stonden bekend om hun vaardigheid in metaalbewerking. Sommige van hun leiders droegen een harnas gemaakt van gouden platen.Op basis van opgravingen en stele-observaties in Mongolië, zeggen archeologen dat vroege Turken zich kleedden in kleding van zijde, wol en dierenhuid; mannen droegen dolken in hun riemen en oorbellen in beide oren; en zowel mannen als vrouwen vlechten hun haar.
Deze oude Turken kweekten gierst, leefden in vilten yurts zoals Mongoolse nomaden tegenwoordig, en aanbaden een vruchtbaarheidsgodin, een god van de onderwereld en hun Turkse voorouders. Ze maakten zwaarden en speren van ijzer en stonden bekend om hun vaardigheid in metaalbewerking. Sommige van hun leiders droegen een harnas gemaakt van gouden platen.
Nomadisch Turks volk in China
In Centraal-Azië, Mongolië, het Altay-gebied van Rusland en West-China lieten ze grote stenen figuren achter die bekend staan als balbals of manstones. Ze dateren uit de 6e tot de 8e eeuw na Christus en men denkt dat ze een gedenkteken zijn dat is opgericht ter ere van krijgers die in de strijd zijn gevallen. Bijna allemaal kijken ze naar het oosten in de richting van de rijzende zon. De meesten houden een zwaard en een kom vast en dragen een opvallende riem en oorbellen. Op basis van opgravingen en stele-observaties in Mongolië, zeggen archeologen dat vroege Turken zich kleedden in kleding van zijde, wol en dierenhuid; mannen droegen dolken in hun riemen en oorbellen in beide oren; en zowel mannen als vrouwen vlechten hun haar.
Deze oude Turken kweekten gierst, leefden in vilten yurts zoals Mongoolse nomaden tegenwoordig, en aanbaden een vruchtbaarheidsgodin, een god van de onderwereld en hun Turkse voorouders. Ze maakten zwaarden en speren van ijzer en stonden bekend om hun vaardigheid in metaalbewerking. Sommige van hun leiders droegen een harnas gemaakt van gouden platen.
Nomadisch Turks volk in China
In Centraal-Azië, Mongolië, het Altay-gebied van Rusland en West-China lieten ze grote stenen figuren achter die bekend staan als balbals of manstones. Ze dateren uit de 6e tot de 8e eeuw na Christus en men denkt dat ze een gedenkteken zijn dat is opgericht ter ere van krijgers die in de strijd zijn gevallen. Bijna allemaal kijken ze naar het oosten in de richting van de rijzende zon. De meesten houden een zwaard en een kom vast en dragen een opvallende riem en oorbellen. Ze worden vaak gevonden met lijnen van stenen platen die misschien het aantal mannen vertegenwoordigen dat is gedood door de persoon die de man eert.
De oude Turken waren bedreven jagers, jagend op reeën en berggeiten, die ze soms in hokken dreven. Ze waren een van de eerste groepen mensen die zadels met stijgbeugels gebruikten. Dit stelde hen in staat om snel hun vijanden aan te vallen, omdat ze konden opstaan en tijdens het rijden met hun lange bogen konden schieten. Oude Turken waren zo gehecht aan hun paarden dat heersers en krijgers hun volledig getuigde rijdieren vaak bij zich lieten begraven nadat ze stierven.
Altaj Turken
Turkse mensen traceren hun voorouders tot de Altay-Turken uit de 3e eeuw na Christus, die uit het Altay-gebergte in Zuid-Siberië, Kazachstan en Mongolië kwamen.
Op basis van opgravingen en stele-observaties in Mongolië, zeggen archeologen dat vroege Turken zich kleedden in kleding van zijde, wol en dierenhuid; mannen droegen dolken in hun riemen en oorbellen in beide oren; en zowel mannen als vrouwen vlechten hun haar.
Deze oude Turken kweekten gierst, leefden in vilten yurts zoals Mongoolse nomaden tegenwoordig, en aanbaden een vruchtbaarheidsgodin, een god van de onderwereld en hun Turkse voorouders. Ze maakten zwaarden en speren van ijzer en stonden bekend om hun vaardigheid in metaalbewerking. Sommige van hun leiders droegen een harnas gemaakt van gouden platen.
Nomadisch Turks volk in China
In Centraal-Azië, Mongolië, het Altay-gebied van Rusland en West-China lieten ze grote stenen figuren achter die bekend staan als balbals of manstones. Ze dateren uit de 6e tot de 8e eeuw na Christus en men denkt dat ze een gedenkteken zijn dat is opgericht ter ere van krijgers die in de strijd zijn gevallen. Bijna allemaal kijken ze naar het oosten in de richting van de rijzende zon. De meesten houden een zwaard en een kom vast en dragen een opvallende riem en oorbellen. Ze worden vaak gevonden met lijnen van stenen platen die misschien het aantal mannen vertegenwoordigen dat is gedood door de persoon die de man eert.
De oude Turken waren bedreven jagers, jagend op reeën en berggeiten, die ze soms in hokken dreven. Ze waren een van de eerste groepen mensen die zadels met stijgbeugels gebruikten. Dit stelde hen in staat om snel hun vijanden aan te vallen, omdat ze konden opstaan en tijdens het rijden met hun lange bogen konden schieten. Oude Turken waren zo gehecht aan hun paarden dat heersers en krijgers hun volledig getuigde rijdieren vaak bij zich lieten begraven nadat ze stierven.
Altaj Turken
Turkse mensen traceren hun voorouders tot de Altay-Turken uit de 3e eeuw na Christus, die uit het Altay-gebergte in Zuid-Siberië, Kazachstan en Mongolië kwamen.
De Turken van Altay (ook wel gespeld als Altay) werden in 552 verenigd onder leiding van een stamhoofd genaamd Bumin, die met de hulp van de Chinezen de opperheren versloeg die de stammen in de regio van Altay regeerden en vervolgens de stammen op de Mongoolse steppe onderwierp . Later, met de hulp van de Sassanidische Perzen, veroverde Bumin Centraal-Azië, waardoor de Altay-Turken controle kregen over de handelsroute langs de zijderoute tussen China en het Westen.
De Altay beheerste een groot deel van Zuid-Siberië en Centraal-Azië vanaf de 6e eeuw na Christus. Ze waren een van de eerste Centraal-Aziatische groepen die het belang van handel beseften en de rijkdom die de handel hen opleverde, stelde hen in staat om permanente nederzettingen te stichten.
De oude Turken van de regio Altay ontwikkelden een geschreven taal die ze achterlieten op runenstenen zo ver weg als de Yenisei-vallei in Siberië in het noorden en de Orkhon-vallei in Mongolië in het oosten. Dit schrift leek op het schrift van vroege Germaanse stammen. Later werd het Uigar-schrift door veel Turkssprekende volkeren overgenomen. Het Uigar-schrift is gerelateerd aan de alfabetten van West-Azië en werd ook door de Mongolen gebruikt tijdens het tijdperk van Genghis Khan.
Turken geloofden in Tengri ‘Hemelsegod hen oude eigen religie dat tolerant was tegenover andere geloven en vrouwen gelijk stonden als aan de mannen .Tot ze werden bekeerd tot Islam door Omaijden en Abbasiden Arabieren.De Turken kwamen voor het eerst in aanraking met de islam als de religie van een veroveraar die langzaam de traditioneel door Turken gecontroleerde regio’s binnentrok en de economische en politieke belangen van de Turken bedreigde. Aangezien de Turkse volkeren altijd open stonden voor religieuze invloeden van buitenlandse afkomst, kan hun aanvankelijke verzet tegen de islamitische verovering worden beschouwd als een verdediging van hun inkomstenbronnen in plaats van die van hun vrijheid van geloof. Het grondgebied van de westelijke Türk Qaganate strekte zich uit van het oostelijke Karatau-gebergte tot Jungaria, en de Iraanse oasestadstaten in Centraal-Azië vielen ook binnen zijn invloedssfeer. Het was daar dat de Turkse autoriteit tegen het einde van de zevende eeuw voor het eerst werd uitgedaagd door de oprukkende krachten van de islam. Tijdens het eerste decennium van de achtste eeuw, Umayyad-commandant Qutayba ibn Muslim-troepen consolideerden de islamitische heerschappij in het lagere Tukháristán en veroverden het grootste deel van Soghdiana. Tegen 715 waren de Turkse en Soghdische volkeren van Centraal-Azië gedwongen zich te onderwerpen aan het gezag van de Omajjaden, en Transoxanië kwam onder moslimheerschappij. De Khazaren werden gedwongen hun hoofdstad te verplaatsen naar Etil aan de benedenloop van de Wolga om afstand te nemen van het islamitische gezag. Langdurig verzet tegen de islam was echter niet mogelijk, en de Khazar qagan bekeerde zich voor het eerst tot de islam in 737. Hoewel deze opportunistische bekering niet standhield, was Khazaria tegen het einde van de tiende eeuw permanent in de moslimsfeer getrokken. van invloed en naar behoren geïslamiseerd. Na de bekering van de Iraanse volkeren, Arabisch-Iraanse troepen voerden gezamenlijke expedities uit naar Turkse gebieden en voerden grote aantallen Turkse stamleden weg om ze als slavensoldaten in de moslimlegers te gebruiken. Deze slavensoldaten (ghuláms of mamlúks ) klommen uiteindelijk op tot hoge posities in de islamitische militaire hiërarchie, en sommigen van hen stichtten hun eigen heersende dynastieën, zoals de Túlúnid (868-905) en Ikhshídid (935-969) dynastieën in Egypte, de Ghaznavids van Afghanistan en Punjab (962-1186).
De meeste informatie over de Scythen komt uit Griekse bronnen. Er is geen informatie in die bronnen dat de Scythen Iraniërs waren. De geschiedenis van Herodotus stelt dat de Scythen uit Azië kwamen en onder druk van de Massagetten gedwongen werden naar het Westen te migreren. Bovendien, terwijl Herodotus de oorlog beschrijft van de Perzische keizer Darius om het Scythische land te veroveren, legt Herodotus uit dat de Scythen beslist niet zijn zoals de Iraniërs. Omdat Iran een regio is waar veel stammen kwamen en zich vestigden in verschillende perioden van de geschiedenis, net als Anatolië, had het culturele interactie met veel stammen of stammen. Volgens de beschrijving van Herodotus vestigden Scythen zich niet in steden. Ze woonden in paardenkoetsen die ze meenamen. Scythen, een stam die gewend was te paard met pijl en boog oorlog te voeren, verbouwden niet voor voedsel, maar ze vertrouwden op kuddes. Ze droegen meestal broeken en laarzen en gebruikten stijgbeugels voor hun paarden. Net zoals de Scythen geen varkensvlees aten, zouden ze dit dier nooit hebben grootgebracht. Scythen, die tijdens de eedceremonie wijn in een grote kom deden, dronken deze wijn door hem te mengen met wat van hun bloed. De bloedbroederschap, die uniek is voor de Turken, was gebruikelijk onder de Scythen. Toen de koning stierf, werd het afsnijden van zijn armen en gezicht en het scheren van zijn haar ook gezien bij de Scythen als een kenmerk van de Turkse stammen. De Scythen hadden veel aspecten die op Turken leken, bovendien was het leven in een auto een ongebruikelijke gewoonte onder niet-Turkse nomadische stammen. Scythen, die tijdens de eedceremonie wijn in een grote kom deden, dronken deze wijn door hem te mengen met wat van hun bloed. De bloedbroederschap, die uniek is voor de Turken, was gebruikelijk onder de Scythen. De bloedbroederschap, die uniek is voor de Turken, was gebruikelijk onder de Scythen. Toen de koning stierf, werd het afsnijden van zijn armen en gezicht en het scheren van zijn haar ook gezien bij de Scythen als een kenmerk van de Turkse stammen. De Scythen hadden veel aspecten die op Turken leken, bovendien was het leven in een auto een ongebruikelijke gewoonte onder niet-Turkse nomadische stammen.
Bijna alle historici die op de hoogte zijn van deze kenmerken beschouwen de Scythen als Turken. De Scythen, die in strijdwagens leefden, waren een stam waar de naburige naties constant bang voor waren, omdat ze constant de omliggende gebieden plunderden. Toen de Meden in Iran door de Perzen werden verdreven, migreerden ze naar Zuid-Rusland en het Aral-gebied, maar ze werden verslagen in de oorlogen die ze voerden met de Scythen. De Perzische keizer Cyrus maakte zijn laatste expeditie tegen de Scythen en werd in 529 voor Christus verslagen in het Aral-gebied. In die tijd was de Scythische keizer een vrouw genaamd Tomris. Later waren de expedities van Darius tevergeefs. De Scythen betreden het toneel van de geschiedenis als een oorlogszuchtige natie die constant niet alleen aan het Iraanse front vocht, maar ook op alle fronten met zijn grenzen.
De Scythen migreerden door de Noord-Kaukasus-route te volgen onder het bewind van hun heersers genaamd ‘Cogu’ in Assyrische bronnen en verbannen de Cimmeriërs, die ook werden beschouwd als proto-Turken die in deze regio woonden.
Het feit dat de Hunnen, die later naar dezelfde regio kwamen en een staat stichtten, een levensstijl en kenmerken hadden die vergelijkbaar waren met de Scythen, versterkt het argument dat de Scythen Turks zijn. De culturele en artistieke werken van de Scythen bevestigen deze bewering ook.
De aanwezigheid van een drankje zoals kumiss in de Scythen is een andere indicator van de Turksheid van deze stam. Scythen, die graag dronken, kenden ook de manier van drinken. In de oude geschiedenisboeken staat dat de Scythen de Spartanen leerden wijn te drinken zonder water.
Aangezien er enkele overeenkomsten zijn tussen de taal die door de Scythen wordt gesproken en de Iraanse taal, hebben sommige historici de neiging om de Scythen als Iraanse oorsprong aan te nemen. Het is een uiterst verkeerde houding om een beslissing te nemen over de oorsprong van een stam door te kijken naar de overeenkomsten tussen talen. Aangezien niet kan worden beweerd dat de Turken van Arabische of Perzische oorsprong zijn door te kijken naar de Arabische en Perzische woorden die tegenwoordig in het Turks voorkomen, is het onvoldoende bewijs om aan te tonen dat de Iraanse oorsprongswoorden in de Scythische taal ook van Iraanse oorsprong zijn. Het feit dat de regio waar de Scythen vandaan kwamen Turkestan is, is echter een sterker bewijs dat de Scythen een Turkse stam zijn.