Verborgen in Noordelijke gebieden van Pakistan is de afgelegen Kalash-vallei. Bekend om zijn unieke cultuur en tradities, afgezonderd van de rest van het land. De mensen, bekend als Kalash of Kalasha, waren ooit een groot aantal, ongeveer 200,000. Nu zijn er nog maar een handvol van ongeveer 3000-4000 over, die worstelen om hun taal en gebruiken te behouden te midden van de voortschrijdende moderniteit en religieuze bekeringen. De opvallende afname van de bevolking van Kalashas is te wijten aan een krachtige bekering tot de islam. Zelfs in het huidige scenario krijgt de kleinste heidense minderheid nauwelijks rechten en wordt niet erkend als een aparte entiteit. Slechts enkele buitenlandse NGO's werken aan de ontwikkeling en voortgang van dit gebied en stam.
Geschiedenis van Kalashas
Er zijn veel theorieën over de geschiedenis van Kalash. Historici geloven dat ze een inheemse stam zijn uit het aangrenzende gebied van Nuristan, ook wel Kafiristan (het land van Kafirs) genoemd. Er wordt aangenomen dat Amir Abdul Rahman, de koning van Afghanistan, in 1895 het gebied van Nursitan veroverde en de inwoners van het gebied dwong zich tot de islam te bekeren. Het was in die tijd dat veel mensen naar Chitral vluchtten om bekering te voorkomen, die nu de huidige Kalash zijn.
De stam van Kalash wordt ook verondersteld afstammelingen te zijn van het leger van Alexander de Grote. De Britse auteur Rudyard Kipling zinspeelde in zijn boek op het volk van 'Kafiristan'. De man die koning zou zijn (1888) Verschillende geleerden concluderen dat het het verhaal van Kipling was dat aanleiding gaf tot de mythe dat ze afstammelingen zijn van het leger van Alexander. Later werd dit boek aangepast voor een film geregisseerd door John Huston en met in de hoofdrollen Sean Connery, Michael Caine, Saeed Jaffrey en Christopher Plummer als Kipling (de anonieme verteller).
Een andere theorie beweert dat de voorouders van Kalasha migreerden van een verre plaats in Zuid-Azië, Tsiam genaamd, die wordt beschouwd als het traditionele huis van deze mensen. Kalash-volksverhalen en -liederen vermelden het bestaan van Tsiam en dat hun wortels in die regio thuishoren.
Geografische locatie
De Kalashas wonen in het Chitral-district van de provincie Khyber-Pakhtunkhwa in Pakistan. Ze zijn bewoners van drie valleien namelijk Rumbur, Brumbret en Birir. Deze valleien openen naar de Kunar-rivier, stroomafwaarts van Chitral. De Rumbur en Brumbret vormen een enkele cultuur vanwege hun zeer vergelijkbare culturele praktijken. Birir is de meest traditionele en heeft zijn eigen aparte cultuur.
De regio is buitengewoon vruchtbaar. De berghelling is bedekt met eikenbossen die intensieve landbouw mogelijk maken. Tarwe en maïs wordt verbouwd is een overschot. Afgezien daarvan behoren druiven (meestal gebruikt voor wijn), appels, abrikozen en walnoten tot de vele voedingsmiddelen die in het gebied worden verbouwd. Er wordt ook voldoende voer gebruikt voor het voederen van het vee. Rivieren die door de vallei stromen, zijn gebruikt om maalmolens aan te drijven en om landbouwgronden te irrigeren.
Het klimaat is typisch voor de noordelijke gebieden van Pakistan. De zomers zijn mild met een maximumtemperatuur tussen 23°C en 27°C. De winters kunnen streng zijn met een minimumtemperatuur tussen 0°C en 2°C. Door het ontbreken van grote waterlichamen is de temperatuur niet gereguleerd.
Cultuur van Kalashas
De Kalash-cultuur heeft antropologen gefascineerd vanwege zijn uniekheid. Het verschilt in veel opzichten van de omringende islamitische etnische groepen in Noordwest-Pakistan. Het is een onderdeel van hun cultuur om offers te brengen en festivals te vieren. Op deze manier bedanken ze voor de overvloedige hulpbronnen in hun Kalasha Desh (de drie Kalash-valleien).
Godsdienst
Kalasha is een polytheïst en gelooft in 12 goden en godinnen. De natuur speelt een spirituele rol in hun dagelijks leven. De Kalash-mythologie is vergeleken met die van het oude Griekenland. Richard Strand, een gerenommeerd linguïst, is van mening dat de mensen van Kalash een oude vorm van hindoeïsme beoefenen. Het heeft zich geleidelijk lokaal ontwikkeld en werd beïnvloed door de aangrenzende gebieden van het pre-islamitische Nuristan.
Sommige van hun goden zijn Mahandeo, de god van gewassen en oorlog. Hij is ook een onderhandelaar met de hoogste godheid. Jestak is de godin van het huiselijk leven, gezin en huwelijk. Munjem Malek is de God van Midden-Aarde. Er is ook een algemeen patroon van geloof in de bergfeeën, Suchi, die helpen bij het jagen en doden van vijanden, en de Varoti, het gewelddadige mannetje, partner van Suchi. Ze leven in hoge bergen zoals Mount Kailash.
Deze goden hebben heiligdommen en altaars door de hele vallei waar ze regelmatig geiten en schapen offeren. Tijdens de festivals geloven de inwoners van Kalash dat de goden hun tijdelijke gasten zijn.
Taal
De taal van de Kalash is de Kalasha, ook wel bekend als Kalasha-mun. Het is een Dardische taal (een subgroep van Indo-Arische talen die worden gesproken in Noord-Pakistan, Oost-Afghanistan en Azad Jammu en Kasjmir). De taal wordt in het algemeen gesproken door een handvol mensen, ongeveer 5000. Dit heeft ertoe geleid dat het ernstig bedreigd is, zoals verklaard door UNESCO. De Kalasha-taal heeft geen goed schrift; er zijn echter recente ontwikkelingen geweest bij de invoering van een formeel schrift voor de taal.
Douane
De mensen van Kalash zijn zeer kieskeurig over hun religie en gebruiken. Iedereen die zich tot de islam bekeert, wordt door de mensen gemeden en uit de gemeenschap gezet. Zo houden ze hun identiteit sterk.
De Kalash volgen verschillende sociale gebruiken en rituelen die voor de rest van de wereld misschien bizar lijken. Een van hen die veel is besproken, is: de gewoonte om zowel menstruerende als zwangere vrouwen naar een gebouw ver van het dorp te sturen. Dit gebouw in slaapzaalstijl wordt de 'Bashaleni' genoemd. Ze blijven daar tot ze hun 'zuiverheid' herwinnen. Bij een bevalling wordt een ritueel uitgevoerd om de 'zuiverheid' van de moeder te herstellen voordat ze naar haar man kan terugkeren. Moderne interpretaties van cultuur noemen het vaak een vorm van onderdrukking. Maar volgens Kalash-mensen is deze time-out hun manier om vrouwen rust te geven van dagelijkse klusjes. Omdat ze normaal gesproken het grootste deel van het dagelijkse werk aankunnen.
Er is geen scheiding tussen mannen en vrouwen in Kalash. Ze mogen contact houden en vrijuit communiceren zonder afgekeurd te worden.
Op een prille leeftijd van vier of vijf worden meisjes ingewijd in het vrouwzijn. Ze zijn vroeg getrouwd, op hun veertiende of vijftiende. Als een vrouw van man wil veranderen, heeft zij de autoriteit. Ze zal een brief schrijven aan haar toekomstige echtgenoot om hem te informeren over hoeveel haar huidige echtgenoot voor haar heeft betaald. Dit komt omdat de nieuwe echtgenoot het dubbele moet betalen als hij haar wil.
Kleding
Mannen van de Kalash-gemeenschap hebben al lang de populaire kleding van Pakistan (shalwar kameez) aangenomen. Ze dragen ook hoeden die veel voorkomen in het noordelijke deel van Pakistan. De vrouwen van Kalash dragen nog steeds de traditionele kleding. Bestaande uit lange zwarte losse gewaden met kleurrijke borduursels en kaurischelpen. Ze versieren hun gewaden door gebruik te maken van kleurrijke lange gevlochten hoofddeksels. Vrouwen worden ook gevonden met kleurrijke kralen en kettingen, wat een nogal onderscheidend kenmerk is.
Lifestyle
Vroeger leidden de mensen van Kalash een eenvoudig leven dat grotendeels afhankelijk was van landbouw en veeteelt. Boekweit en andere gewassen werden in overvloed verbouwd in de rivierdalen en voorzagen hen van een bron van inkomsten en voedsel. Omliggende boomgaarden droegen verschillende soorten vruchten. Ghee, boter en kaas waren zelfgemaakte van melk afkomstig van hun koeien. Wijn werd gefermenteerd van druiven. Het eten werd gekookt in houtgestookte ovens.
De Kalash-mensen leven nog steeds op hun traditionele manier, maar hun levensstijl is sterk beïnvloed door moderne ontwikkelingen. Berijdbare wegen hebben de afgelegen dorpen toegankelijk gemaakt. Winkels zijn geopend in de valleien, waardoor vlees en andere etenswaren gemakkelijk verkrijgbaar zijn. Elektrificatie heeft televisies, mobiele telefoons en computers toegankelijk gemaakt.
Toerisme is ook populair geworden in de Kalash-dorpen. De dorpelingen zien toerisme als een manier om geld te verdienen en hebben gastgezinnen opgezet hotels, en winkels die lokaal handwerk verkopen.
festivals
Kalash-festivals zijn het hele jaar door gekoppeld aan hun religieuze aanbod en vieringen in verschillende seizoenen. Hun festivals zijn een grote toeristische attractie. Hele dorpen komen samen en nemen deel aan uitvoeringen waarbij wordt gedanst en gezongen. De drie belangrijkste festivals van de Kalash zijn de Chilim Joshi half mei, de Uchau in de herfst, en de Chawmos in de winter.
Chilam Joshi is het lentefeest dat elk jaar eind mei wordt gevierd. De eerste dag van Joshi is "Melkdag". Op deze dag bieden de Kalash de bevrijding van melk aan die tien dagen voorafgaand aan het festival is bewaard.
Het belangrijkste Kalash-festival is de Chawmos, die in de winter twee weken lang wordt gevierd. Het markeert het einde van het jaar voor veldwerk en oogst. Het gaat om zingen, dansen en het offeren van vee om te worden geconsumeerd. Het festival is opgedragen aan hun god Balimain, van wie wordt aangenomen dat hij uit mythische landen komt voor het feest.
Het Uchau-festival vindt half augustus plaats op het altaar van Mahandeo, waar vers gemaakte kaas uit de weilanden wordt gehaald. Dansen en zingen vormt weer een integraal onderdeel van het festival.
Toeristische attractie in Kalash Valley
Het gebied dat bekend staat als Kalash Valley stimuleert serene schoonheid, weelderige groene valleien en fruitboerderijen, waardoor het een ideale toeristische plek is, niet alleen in termen van landschappelijke schoonheid, maar ook qua culturele diversiteit en religieuze plekken. Afgezien daarvan zijn de mensen van Kalash buitengewoon vriendelijk. Ze hebben de neiging om tegemoet te komen aan de toeristen en zorgen ervoor dat ze zich welkom voelen. Kalash-kinderen zijn mooi met een zongebruinde huid en gekleurde ogen, ze zijn dol op toeristen en helpen ze door ze rond te leiden. Mensen bezoeken meestal de Kalash-vallei wanneer hun festivals in actie zijn om getuige te zijn van de schoonheid van de bloei van Kalash.
Het culturele optreden van het Kalash-volk kreeg onlangs veel publiciteit toen De Britse hertog en hertogin (prins William en Kate) van Cambridge bezochten het dorp Bombaret (oktober 2019). Ze droegen traditionele hoofddeksels en keken naar de optredens terwijl ze naast de lokale bevolking zaten. Overigens had William's moeder, prinses Diana, in 1991 ook de vallei bezocht.
Ondanks het feit dat Kalash een toeristisch centrum kan zijn, wordt er niets gedaan om in het gebied te investeren en de toeristische sector te ontwikkelen. Het gebied heeft geen goede infrastructuur die het afsnijdt van de rest van de wereld en heeft geleid tot de afzondering en achterstand van de regio.
Om het volledige potentieel van de Kalash-vallei te benutten, moeten we tijd en geld investeren geld om het gemakkelijk toegankelijk te maken om toeristen aan te trekken en de economie van deze regio te versterken.
Betekenis in antropologie
De Kalasha's zijn rijk cultuur en zijn zeer sterk in hun identiteit. Deze mensen onderscheiden zich van de omringende stammen, culturen en gemeenschappen van Pakistan door hun verschillende cultuur, religieuze praktijken en festivals.
Hoewel de Kalash-bevolking en hun cultuur in de loop van de tijd langzaam zijn veranderd, omdat aanpassing aan hun omgeving onvermijdelijk is, maken de bejaarde verzorgers zich zorgen. De komst van de moderne levensstijl en de nabijheid van de jongere generatie tot de islamitische levensstijl en leringen (wanneer ze naar scholen en de enige universiteit in Chitral gaan) zullen waarschijnlijk veel onomkeerbare veranderingen inluiden. De snelheid van bekering tot de islam is de laatste tijd gestegen, zelfs na sterke tegenstand van ouderen.
Zoals eerder besproken, is Kalash Valley een must voor toeristen, vooral tijdens de festivalseizoenen om Kalash in zijn uiterste schoonheid te zien en om iemands geest en levenslust te stimuleren. Er is zoveel om dankbaar voor te zijn en de mensen van Kalash houden nooit op hun dankbaarheid te tonen voor het leven in het algemeen.
